Çocukluk anılarımdan bir şeyler çekip masaya koymak şu sıralar beni hayli mutlu ediyor. Hele ki televizyon karşısında izlediğimiz çizgi dizi ve filmleri anımsadığın her an için kendimi çok şanslı hissediyorum. Çünkü bazı şeyler karardıkça geçmişe olan özlemin daha da artışa geçmeye başladığı bir dönemdeyiz. Bu sadece benim düşüncelerimle de alakalı değil, iletişim kurduğum insanlar ve çoğu sosyal medya paylaşımlarında geçmiş dönemdeki o tarifsiz tadı anımsamanın getirdiği değerler üzerine konuşuluyor.
Doksanlı yılların sonlarında ‘Kanal 6’ ekranının gündüz kuşağını ablukaya alan çizgi filmleri içerisinde Dr. Zigbag’s Transylvania Pet Shop.’ın ayrı bir yeri vardı. Çünkü bu dizi, alışılagelmişin dışına çıkarak sanki ölüm sonrası yaşamlarına devam eden karakterlerin maceralarına yer veriyordu.
Aslında bu tema için yenilikçi tanımını yapmak yanlışa kaçar. Netice Addams Ailesi gibi muazzam bir seriyle tanıştığımız dönemlerden bahsediyorum. Yine de buna karşın Dr. Zigbag’in esas meselesi anlatımındaki yetişkin duruşu absürt bir çizgi tasarımla betimlemesiydi.
Biraz daha açacak olursam dizi alternatif ölüler aleminde geçen karakterlerin günlük maceralarına kapı aralıyordu. Şu sıralar online arşivleri deşsek belki jenerik ve nostalji peşindeki platformlarda orijinal dilde birkaç bölüm yakalayabiliriz. Fakat benim burada değinmek istediğim esas mesela, o dönem ekran karşısında alabileceklerimizin sınırsızlığı. Keza şimdilerde dijital dünyada bir çocuğun erişmemesi gereken çoğu temaya ulaşımı çok daha kolay olsa da, genel bir bilinçlenme durumu daha ön planda. Aileler çocukların ilgi alanlarını ellerinden geldikçe takip edebiliyor, gerektiğinde müdahalede bulunabiliyorlar. Tabii bunun tam tersi durumları da hayli fazla fakat bizim çocukluğumuz, ekran karşısında alacaklarımızı yorumlama ve kendi hayatımıza yerleştirme konusunda daha açıkta kalan bir dönem gibiydi sanki. Fakat yine de olumlama yapıp kıymet bilme konusunda çok daha özverili bir kuşak olduğumuzu düşünmekteyim.
Çizgi dizimize gelecek olursak aslında buradaki esas mesele, hırsları olan çılgın bir karakter yansıması. Bu betimi de Transilvanya’nın o epikleşen efsaneleriyle dolup taşan ruhuna aktararak ilerliyor. Böylece izlenilen macera ilginçleşirken biraz da sıradan karakterlerle dengeli bir duygu durumu yansıtıyor. Her bölümde Dr. Zigbag ve çevresindekilerin değişik maceralarıyla karşılaşıyorduk. Hikayeler yayınlanan bölüme has ilerliyor ve birbirini tamamlamıyordu.
Transilvanya üzerinden anlatılan öykülerde çoğunlukla Kont Dracula’nın yeri ağır basar. Çoğu macera Dracula üzerinden ya da onun evreninden şekillenir. Dr. Zigbag’s Transylvania Pet Shop ise sanki Dracula’nın yaşadığı bir ülkenin sıradan olmaktan kurtulmaya çalışan esnafını anlatıyor gibiydi. Yaşantıların normalleştiren bir senaryosu vardı. Toplamda 65 bölüm süren dizideki anlatılanlar aslında karakterleri bir adım öteye taşıyamayacak gibiydi. Fakat yine de ilginç ve şimdilerde düşündüğümde hayli kışkırtıcı geliyor gözüme.
Dizinin övülecek noktaları kadar eleştiriye müsait yanları da çok fazla aslında. Bir çocuk yapımından ziyade yetişkinlere yönelik absürt bir anlatı daha baskın duruyor. Keza proje günümüzde tasarlanmış olsaydı şayet Rick and Morty ya da Bojack Horseman kıvamına çok daha yatkın ilerleyebilirdi. Çocuksu olmaya yönelik güzel noktaları bulunuyor. Bir kere komik bir yapımdı. Saçmaladıkça güleceğimiz türden sayısız aforizması bulunduğu için belki de benim hafızamda yer edinebildi. Ki 90’larda çizgi filmleri televizyon kanalları ve VHS üzerinden takip eden çoğu insan açısından da bu çizgi dizi, biraz zorlandığında hafızada mutlu edecek anılar – sahneler oluşturabilecek kapasiteye sahip.
Sözün özü Dr. Zigbag’s Transylvania Pet Shop gibi yapımlar elbette ki geldi. Hatta şimdilerde biraz önce bahsettiğim gibi yetişkinlerin gönlünü hoş tutan çok önemli işlerle buluşabiliyoruz. Fakat yine de o tadı hissedip nostaljiye boğulmak isteyenler bakımından önemli hazinelerden birine dönüşebilir