Netflix’in Sony Pictures Animation ortaklığındaki yeni animasyonu Wish Dragon – Sihirli Ejder, mistik bir masal üzerinden aşkı ve arkadaşlığı kovalayan Din’in macerasını anlatıyor. Yönetmenlik koltuğunda ilk tecrübesini yaşayan Chris Appelhans’ın oturduğu animasyon, Uzak Doğu dövüş sanatlarını Hollywood filmlerinde harmanlanmasıyla bilinen Oscar ödüllü aktör Jackie Chan’ın yapımcılığıyla dikkat çekiyor.
Konusuysa işçi sınıfı bir ailenin üyesi Din’in dilekleri gerçeğe dönüştüren bir ejderha olan Long’la karşılaşmasına odaklanıyor. Yeni dostu Long’la birlikte çocukluk arkadaşı Lina’yı aramaya başlayan Din, bu yolcuğu esnasında Şangay sokaklarında şaşırtıcı bir deneyimin içine sürüklenir…
Wish Dragon, daha önce defalarca anlatılmış olan bir hikâyeyi anlattığının bilincinde. Çaydanlıktan çıkan bir Ejder ve o andaki sahibine tanıdığı üç dilek hakkı… Elbette ki tüm gözler Alaaddin’in Sihirli Lambası maceralarına çevrilecektir. Fakat bu efsanenin kökeninin aslında Fransızlar tarafından yorumlanmış bir Çin masalı olduğu da bilinir.
Burada kıyaslamalara başvurmayacağım tabii ki. Keza bana göre evrenselliğe kavuşmuş her masalın farklı açılardan yorumlanışı dinleyici ve izleyiciler açısından yeni zenginliklere vesile olabilir. Nitekim Wish Dragon’un temel amacı da bu yönde. Günümüze uyarlanmış bir sihirli lamba macerası aktarmaya çalışıyor. Bu amaçta başarıya ne kadar ulaştıkları tartışmaya açık olsa da temelde benimsediği temayı finale dek izleyicisine de benimsetmeye çalışıyor.
Animasyonun sınıfsal uçurumların insanlar üzerinde yarattığı farklılıklara değiniş biçimi hoşuma gitti. Bu temayı aktarırken karşılarında bir çocuğun olduğu bilinciyle hareket edildiği epey belli. Fakat esas problemi maddi anlamda ulaşılan zenginliğin insanı mutsuzluktan öteye asla götüremeyeceğini vurgulaması. Aslında bunu bilinçli olarak da yaptığı söylenemez. Yani kanaatkâr olmak elbette ki birçok durumda önemli bir davranış biçimi olsa da, iki nokta arasındaki dengeyi kurmayı başaran bir anlatıma sahip değil. Bu yönüyle kendisini tam olarak ifade edemediğini düşünüyorum.
Burada Alaaddin macerasından çok yine masalın farklı bir uyarlaması olan 1996 yılı yapımı Kazaam filmini anımsatan detayların daha fazla olduğu düşüncesindeyim. Alt sınıftan iyi niyetli bir çocuk, ona yardımcı olmaya çalışırken koşulsuz bir bağ kuran Cin ve zenginliğine zenginlik katmaya çalışan kötü niyetli karakterler… Wish Dragon da böyle bir iskelet çehresinde ilerliyor. Lakin çoğu animasyondan aşina olduğumuz dinamikliği bir türlü aktaramıyor. Karakterler arasındaki diyaloglar ve betim sahnelerinde dramatikleşmeye fazlaca düşmesi, bir türlü başlayamayan dinamik koşturmaca ve şamata sekanslarını yavanlaştırıyor. Son 15 dakika içerisinde Sony animasyonlarından aşina olduğumuz bir takım eğlenceli karakter aksiyonlarıyla buluşabilsek de, genelde meselesini duygular üzerinden aktarmaya çalışan bir animasyon kıvamında.
Tabii ki de sevip benimsenecek yönleri de bulunuyor Wish Dragon’un. Bir kere ben ne olursa olsun yetişkin gözüyle izlediğimden istemsiz bir şekilde beklentimi yüksek tutabiliyorum. Fakat bir çocuk bakış açısıyla animasyonun memnun edici noktaları daha fazla olabilir. Özellikle Pixar ve Dreamwork yapımlarını andıran bir tasarıma sahip. Her ne kadar renk paleti belli bir dönem karanlık tonlarda ilerlese de Çin kültürünü yansıtan sokak araları hayli başarılı resmedilmiş. Bunun dışında mistik anlatımlarla desteklenen simgesel sahneleri de çok beğendim. İnsanın var oluş amacı ve sevgiden uzaklaşma biçimlerini anlatış tercihi gayet etkileyiciydi. Üstelik söz konusu Jackie Chan gibi bir efsanenin yapımcısı olduğu animasyonsa dövüş sahnelerini görmemek büyük yanlış olurdu zaten. Film bu yönüyle de eğlenceli olabilecek birkaç dövüş sekansını öne çıkarmayı başarabiliyor.
Sony’nin geçtiğimiz Nisan’da Ailem Robotlara Karşı, şimdiyse Wish Dragon’la devam ettirdiği Netflix ortaklığından daha çok iş izleyeceğiz gibi. Şahsen bu iki önemli şirketin animasyon üzerinden güç birliği yapması gayet umut verici. Gelecek yeni işleri merak ediyorum…